Toot
Volle zalen. Muisstil publiek. 'Die man is zot.' Gelach, applaus. 'Die man is gelukkig. Het is waar wat hij doet.' Blije mensen, veel blije mensen. Berlijn, Seoul, Madrid, Porto, Manaus, Milaan, Rio, Cordoba,... De wereld is fascinerend. Mensen zijn overal gelijk.
Workshops, enthousiaste jonge mensen. Eén dag werken, gonzende creativiteit. Afsluitend de opvoering van het resultaat. Af. Deuren open, iedereen erbij. Tof. Als de energie juist zit... krijgt het onmogelijke vorm. Ongelooflijk tof.
Twintig jaar mime en bewegingstheater in het buitenland, maar dan eist het lichaam haar tol: knieën kapot. En artrose.
Terug naar België. Terug lachen in de eigen taal. Wat een genot! Anderen helpen met hun talenten. Videoproducties, evenementen, hard werken,... Vlaanderen kan mooi zijn.
'Die kerel is zot. Kan niet binnen de lijntjes kleuren. Houdt geen maat. Altijd alles of niets.' De energie blijft stromen. Maar er komt een dal. Help, zo diep! Nood aan vernieuwing. Nieuwe vrienden, nieuwe zuurstof. Dat doet deugd! Nee zeggen tegen het oude, het heeft zijn tijd gehad. 'Niet in de potjes blijven roeren, je komt er niet mee vooruit. Switch!'
De zotheid ten top. Moeder is oud en kan niet meer alleen. Ze mankeert veel en in een rusthuis zou ze verwelken. 'Kom inwonen bij mij!' Ze fleurt op. Veel intensieve zorg, maar samen fleuren we op. Iedereen fleurt op.
Tien jaar mantelzorg. Een gelukkige tijd. Moeder sterft op haar 98ste. Wat nu? Het antwoord broedde al geruime tijd: 'koppenkast'. Ik neem de artistieke draad weer op, 'we vliegen er terug in'. Het lukt. Er is zoveel hulp... niet te geloven! - Toot